Dejima en Glover garden

Vorige week ben ik met Renée naar Dejima geweest, de voormalige Nederlandse handelspost in Nagasaki. Vroeger was het een kunstmatig eiland, maar tegenwoordig is het door land omringd. We hebben in Leiden altijd veel gehoord en gelezen over Dejima, dus was het leuk om het eens in het echt te zien.

Na afloop zijn we in het havengebied bij Dejima Wharf op zoek gegaan naar een leuk restaurant. We hebben daar een verrassend gerecht besteld: toruko rice (Turkish rice). Dat is een bord met rijst, daarbovenop geparneerd vlees met currysaus, en daarnaast spaghetti met tomatensaus. Blijkbaar heet dit gerecht zo omdat aan de ene kant Europese spaghetti ligt en aan de andere kant Aziatische rijst, en Turkije ligt in het midden van deze twee regio's.

(foto van internet)

Toen we het restaurant uitliepen was het donker geworden en zagen we dat veel boten in de haven verlicht waren. De kerstverlichting hier is erg anders dan in Nederland; meestal is het vrij uitbundig en bijna altijd is het blauw. We waren helemaal verbaasd toen we een enorme kerstboom tegenkwamen met daarin blauwe lampjes, lichtgevende sneeuwkristallen, en als klap op de vuurpijl vier enorme neondolfijnen.

Later deze week ben ik met vrienden naar Glover Garden geweest om nog meer kerstverlichting te bekijken. Dit is een park met oude villa's aangelegd door de Schotse Thomas Blake Glover.

Verder kan je in Glover Garden twee stenen in de vorm van een hart vinden. Als je ze aanraakt schijn je geluk in de liefde te krijgen.

Bezoek aan de tempels van Nagasaki

Deze week had ik niet zoveel huiswerk, dus ben ik zondagochtend op stap gegaan om de tempels van Nagasaki te verkennen. Ik ben begonnen bij de Sofukuji tempel.


Tussen de Sofukuji en Kofukuji ligt een straat met verschillende tempels, de zogenaamde Teramachi. Ik heb daar verschillende tempels bekeken, totdat ik bij de Kofukuji kwam.


Na een aantal tempels te hebben bekeken ben ik verder gewandeld, totdat ik onderweg een kleine maar mooie Inarischrijn tegenkwam.


Op de terugweg naar huis heb ik een tijdje de Nakajima rivier gevolgd. Uiteindelijk kwam ik daar de beroemde Meganebashi tegen ("spectacles bridge"), die zijn naam heeft te danken aan de vorm van de brug en de weerspiegeling in het water, die lijkt op een brillenmontuur.

Bezoek aan Fukuoka

Vanwege twee nationale feestdagen waren we dit weekend van vrijdag tot en met maandag vrij. We zijn vrijdag naar het universiteitsfestival geweest, waar je bij allerlei kraampjes eten kon kopen en de hele dag optredens van clubs te zien waren. Ik heb toen bij de theeceremonieclub voor het eerst echte matcha (groene poederthee) gedronken.

Zaterdag en zondag ben ik met vrienden naar Fukuoka gegaan, de grootste stad van het eiland Kyushu. We hebben daar rondgewandeld in het Ohoripark en de ruïnes van het kasteel bezocht.

Van bovenaf de ruïnes heb je bij helder weer een mooi uitzicht over de stad.


In de avond zijn we bij Fukuoka Tower geweest. In de omgeving rond de toren was veel kerstversiering, en toen we op het punt stonden de toren in te gaan werd de toren zelf ook verlicht. Vanaf de toren hebben we een prachtig uitzicht van Fukuoka bij nacht gezien.


De volgende ochtend zijn we naar Canal City geweest, een gigantisch winkelcentrum met winkels, restaurants, cafés en hotels. We hebben daar een tijd gewinkeld, en zijn in de loop van de middag weer naar Nagasaki vertrokken.


De kerstsfeer begint hier behoorlijk op gang te komen. Veel winkels zijn versierd en je hoort veel kerstliedjes op de radio. Het is wel een raar idee om dit jaar Kerstmis zonder familie te vieren, maar in de wintervakantie zijn we van plan naar Kyoto te gaan, en aangezien dat een prachtige stad schijnt te zijn verwacht ik me daar wel te vermaken.

Schoolreis: atoombommuseum en vredespark

Afgelopen zaterdag werd er weer een schoolreis georganiseerd, dit keer met "vrede" als thema. We hebben 's ochtends een lezing gehad van Taniguchi Sumiteru, die de atoombomaanval in Nagasaki als zestienjarige heeft meegemaakt. Hij heeft ons verteld over zijn ervaringen en het was erg indrukwekkend om zijn verhaal te horen. Hoewel hij de bom op wonderlijke wijze heeft overleefd, lijdt hij al zijn hele leven door de verwondingen die hij heeft opgelopen door de hittegolven. Het maakt echt impact om zo'n verhaal te horen van iemand die het zelf heeft meegemaakt. Ondanks dat deze aanval Taniguchi's hele leven heeft beinvloed, leek hij geen wrok te koesteren tegenover Amerika, en pleitte enkel tegen oorlog en het gebruik van atoomwapens.

Vervolgens zijn we naar het vredespark geweest, waar we werden rondgeleid door een andere overlevende van de atoombom. Hij heeft ons vanalles verteld over de standbeelden in het park, waarvan de bekendste de Peace Statue is. (De rechterarm staat voor de dreiging van atoomwapens, de linkerarm voor vrede, en de ogen zijn gesloten in gebed voor de slachtoffers.)


Verder staat in het park de vredesfontein, als een eerbetoon aan alle mensen die na de aanval van de dorst zijn omgekomen. De vorm van de fontein stelt de vleugels van een vredesduif voor.


Hierna zijn we naar het atoombommuseum geweest. Ik kan iedereen aanraden om dit museum te bezoeken als je ooit in Nagasaki komt. Het is geen leuke ervaring, maar je leert er heel veel van.

Schoolreis naar Unzen en Shimabara

Vorig weekend hebben we onze eerste schoolreis gemaakt. We zijn eerst naar de actieve vulkaan Unzen geweest. Het uitzicht bij de Nita-pass was geweldig!


We hebben ook een wandeling gemaakt bij de warmwaterbronnen die jigoku (letterlijk "hel") worden genoemd. Toen het christendom in Japan verboden was werden deze bronnen gebruikt om christenen die weigerden hun geloof op te geven te doden, maar nu dienen ze om het nabijgelegen badhuis te verwarmen. Het is een erg mooi gebied, maar de zwavellucht was wel even wennen.


Verder hebben we huizen gezien die door de laatste uitbarsting van de vulkaan Unzen in 1991 tot aan het dak bedolven waren.


Vervolgens zijn we naar Shimabara gereden, waar we een paar gerestaureerde huizen van samurai hebben bezocht en het kasteel hebben bezocht.


Verder ben ik deze week met mijn tutor naar "This is it" geweest, de nieuwe Michael Jackson-film. Ik heb me nog nooit zo goed kunnen inleven in een film, want het was echt tot aan het einde van de credits zo stil in de zaal dat ik niet kon geloven dat er andere bezoekers waren. De film zelf was ook erg de moeite waard.

Tenslotte heb ik een nieuwe bijnaam.
Omdat het Japanse alfabet anders werkt dan dat van ons, heb ik besloten mezelf hier Rika te noemen, omdat dat ook een Japanse meisjesnaam is en dus makkelijk te onthouden. Helaas heeft men hier wat meer moeite met mijn achternaam. Sommige mensen zijn onder de veronderstelling dat mijn voornaam 'Lieke van' is, en mijn achternaam 'Vroonhoven'. Daardoor word ik, tot vermaak van de andere Nederlanders, regelmatig aangesproken als 'Rika ban', of zelfs simpelweg 'Ban'. Gevolg is dat een groot deel van de groep me nu 'Ban-chan' noemt, en bepaalde mensen me zelfs zo voorstellen aan hun Japanse vrienden.
Ik denk dat ik me er maar bij neer moet leggen.

Tot volgende keer!
Groetjes, Ban-chan

Halloween, nieuwe vrienden, natto

Dit weekend was er een Halloweenfeestje in de dorm, waar we met de andere uitwisselingsstudenten hebben gegeten en spelletjes hebben gedaan. Het was erg gezellig en ik heb wat nieuwe mensen leren kennen. Ik merk wel dat ik de laatste tijd te veel Engels aan het praten ben, omdat ik met sommige uitwisselingsstudenten niet in het Japans kan communiceren. Daarnaast ben ik sindskort de privédocent Engels geworden van een masterstudente van de economiefaculteit. Dit weekend zijn we voor het eerst gaan oefenen en het was erg leuk, maar ik zou eigenlijk meer kansen moeten vinden om mijn Japans te oefenen.

Gelukkig heb ik leuk contact met mijn Japanse tutor. Er zijn nog steeds een hoop dingen waar ik niet alleen uitkom, dus ik ben blij dat ik met mijn vragen bij haar terecht kan. Verder heb ik wat Japanse mensen leren kennen tijdens mijn zoektocht naar een club, hoewel ik er nog niet overuit ben bij welke club ik me wil aansluiten.

Verder heb ik vorige week voor het eerst natto gegeten. Dat zijn gefermenteerde sojabonen, en het staat bekend als een gerecht dat buitenlanders zelden lusten. Eigenlijk snap ik niet hoe iemand natto wel kan lusten. Het is simpelweg het smerigste wat ik ooit in mijn mond heb gestopt. Ik kan niet eens uitleggen hoe het smaakt, omdat het echt niet te vergelijken is met iets wat wij kennen. Veel mensen hebben voornamelijk moeite met de geur, maar ik kan het slechtste tegen de slijmdraden die tussen de bonen kleven (vooral omdat tot mijn verschrikking zo'n nattodraad in mijn haar verstrengeld raakte).
Japanners vragen vaak aan buitenlanders of je natto kan eten, maar vanaf nu kan ik ze vertellen dat dat niet het geval is.

Ioujima

Dit weekend zijn we met onze Chinese buren naar Ioujima geweest, een eiland aan de kust van Nagasaki. (zie hier) Met de veerboot ben je er in een half uur, en onderweg konden we genieten van het uitzicht.


Na aankomst op het eiland zijn we fietsen gaan huren en hebben een paar uur lang het eiland verkend. Onderweg kwamen we onverwacht deze kerk tegen.


De natuur op het eiland was geweldig mooi, maar we merkten al wel snel het nadeel van al die prachtige bergen: het valt niet mee om ze op veel te kleine fietsjes te beklimmen! Maar we zijn wel veel mooie landschappen tegengekomen, en dat maakte de inspanningen zeker de moeite waard.


Na een berg te hebben beklommen vonden we een strand dat Costa del Sol heet. Het was een mooi zandstrand met helder water dat precies de goede temperatuur had om te kunnen pootjebaden. We hebben ons daar vermaakt totdat de zon onderging.

Vervolgens zijn we naar het eigenlijke doel van onze trip gegaan: de onsen (een badhuis dat werkt op natuurlijke heetwaterbronnen). Je dient de onsen zonder badkleding te gebruiken, maar als je eenmaal in het hete water ligt te weken vergeet je dat snel. We hebben vooral veel in de buitenbaden gelegen, waarvandaan we uitzicht hadden op de zee en in de verte de lichtjes van Nagasaki.

Tenslotte zijn we weer teruggevaren naar de stad, hebben daar wat gegeten en zijn nog even een izakaya ingedoken om de dag af te sluiten.

Het badhuis

Ik heb het grootste deel van deze week doorgebracht met colleges en huiswerk, maar ter ontspanning ben ik dinsdag voor het eerst naar een sentō (openbaar badhuis) geweest. Ik had het badhuis al eerder op weg naar college gezien, maar deze week heb ik besloten er eens naar binnen te gaan. Het is wel even schrikken dat je de baden volledig ontkleed dient te gebruiken, maar aangezien iedereen om je heen geen kleding draagt wen je daar snel aan. Het was een beetje lastig dat ik de namen van de baden niet altijd snapte, waardoor ik per ongeluk in een bad met ijskoud water ging zitten, terwijl ik net uitgebreid in een 40 graden bad had liggen weken, maar verder was de hele ervaring zeker voor herhaling vatbaar!

Vandaag hebben we minister Plasterk mogen ontmoeten, omdat hij de universiteit van Nagasaki bezocht onder het mom van de viering van 400 jaar handelsrelaties tussen Nederland en Japan. We hebben hem kort gesproken en samen met hem de originele afdrukken van foto's van Nagasaki uit de negentiende eeuw mogen bekijken.

We hebben alweer een week achter de rug, en ik begin redelijk te wennen aan het leven hier. Ik heb inmiddels de belangrijkste dingen kunnen regelen, zoals een alien registration card, een bankrekening, een mobiele telefoon en een fiets.
Verder hebben we het uitgaansleven een beetje verkend. We zijn vorig weekend bij een izakaya geweest van een man die Biado-san (meneer Baard) wordt genoemd. Het schijnt dat de groep Leidse studenten elk jaar zijn izakaya bezoekt, en zodra we binnenkwamen waren Baard en zijn vrouw helemaal enthousiast om ons te zien.

Het Kunchifestival

Vandaag hebben we weer leuke colleges gehad, en na afloop zijn we naar het Kunchifestival geweest. Het was erg gezellig; in de straten zie je overal eetkraampjes, parades en dansgroepen.


Een vriendelijke voorbijganger zag ons lopen en riep spontaan 'Hallo en welkom in Nagasaki!'. Hij heeft ons toen vanalles uitgelegd over de stad, zoals waar we een goede onsen kunnen vinden (een bad dat verwarmd wordt door een heetwaterbron). We willen er graag een keer heen, hoewel ik wel een beetje nerveus ben sinds ik hoorde dat je er geen badkleding mag dragen.

We staan als Nederlanders wel erg in de belangstelling op de universiteit. Als ik met vriendinnen over de campus loop worden we behoorlijk nagekeken, maar helaas zijn er nog niet zoveel mensen die ons echt durven aan te spreken. Gelukkig hebben we wel heel leuk contact met onze mentoren, en de groep Taiwanese studenten die in ons studentenhuis woont is ook heel aardig. We communiceren half in het Engels en half in het Japans, en soms gaat dat een beetje moeizaam, maar het is wel altijd erg gezellig!

De eerste collegedag, en mijn eerste tyfoon?

Vandaag zijn de colleges begonnen, en we hebben er al meteen drie gehad (kanji, leesvaardigheid en schrijfvaardigheid). Het is wel vrij vermoeiend omdat ik me erg moet concentreren om het Japans goed te volgen, maar dat maakt het wel erg leerzaam.

Op dit moment is tyfoon 18 in de buurt van Nagasaki, en w zouden daar vandaag het meeste last van hebben, maar behalve wat sterke wind hebben we er vrij weinig van gemerkt: het was een heldere, zonnige dag en we hebben buiten zitten lunchen.

Aankomst in Nagasaki

We zijn vorige week woensdag naar Nagasaki gevlogen, een korte vlucht van 2 uur. Donderdag hebben we spulletjes gekocht voor onze nieuwe kamers, en vrijdag was de placement test, waarmee wordt bepaald in welke klas we volgend jaar terecht komen. De uitslag laat nog even op zich wachten.

Dit weekend ben ik met Arthur naar Fukuoka geweest voor een concert van Hamasaki Ayumi, een beroemde Japanse zangeres waar we allebei graag naar luisteren. Fukuoka is vanaf Nagasaki twee uur met de trein, en onderweg hebben we veel van Kyushu kunnen zien. Fukuoka bleek een heel gezellige stad te zijn, en het concert was ook erg indrukwekkend. De dag voor het concert was Ayumi jarig, dus hebben we als verrassing 'Happy birthday' gezongen, en aangezien Fukuoka ook nog haar geboortestad is, was het best een bijzondere avond!


Verder hebben we onze persoonlijke mentoren vandaag voor het eerst ontmoet. De mentoren zijn allemaal studenten aan de universiteit van Nagasaki, en ze zijn echt heel erg aardig en enthousiast. We hebben vanmiddag samen gegeten en een rondleiding gekregen op de universiteit. Ik kijk er naar uit om hier te studeren komend jaar!

(Dit is het uitzicht vanuit ons studentenhuis)

De laatste dag in Tokyo

Tijdens onze laatste dag in Tokyo hebben we de wijk Asakusa bezocht, die vooral bekend staat om de Sensoji tempel, gewijd aan bodhisattva Kannon. We hebben daar gewandeld op de weg naar de tempel toe, de Nakamisedori. Aan het begin van die weg staat de Kanimarimon, een poort met een enorme rode lantaarn waar kaminari ("donder") op staat. Verder hebben we nog souvenirs gekeken en een hoop leuke winkels met handgemaakte spulletjes ontdekt.

Ghibli museum en Yokohama

Vanmorgen zijn we naar het Ghiblimuseum geweest in Mitaka, gewijd aan de wereldberoemde animatiestudio Ghibli die ook wel de Japanse Disney wordt genoemd. De bekendste film van Studio Ghibli (en mijn favoriet) is "Spirited Away", die in 2001 de Oscar voor beste animatiefilm heeft gewonnen. De films zijn enorm populair onder kinderen en volwassenen, en de ene is nog mooier dan de andere. Het was erg leuk om het museum te bezoeken, en ik geloof dat we net zo veel hebben genoten als de jongste bezoekers.

's Middags zijn we naar Yokohama gegaan, een stad aan Tokyo Bay met een grote haven. Yokohama staat bekend om zijn grote Chinatown, en die was inderdaad erg de moeite waard. Toen we daar rondliepen voelde het even alsof we echt in China waren beland.


Nadat we Chinees hadden gegeten zijn we naar Cosmoworld gegaan, een pretpark met een enorm reuzenrad. Van bovenuit dat reuzenrad konden we heel Yokohama bij nacht zien, en dat was echt prachtig.

Ginza, Marunouchi, Roppongi, Odaiba

Zondag zijn we begonnen in de wijk Ginza, een winkelgebied waar sommige straten in het weekend worden afgesloten voor auto's zodat voetgangers volop kunnen shoppen. We hebben daar de H&M bezocht, en het was grappig om te zien hoe exclusief men die winkels hier vindt. Er zijn maar een paar H&M-vestigingen in heel Japan, en in Shibuya hebben we zelfs een wachtrij voor de winkel gezien!


Aangezien de koffie in Ginza onbetaalbaar was (800 yen voor een kopje), zijn we naar Tokyo CS gegaan. Een deel van het stationsgebouw is gebaseerd op dat van Amsterdam Centraal (hoewel we het door de onderhoudswerkzaamheden niet heel goed konden zien).


We zijn verder gelopen richting het keizerlijk paleis. Toen we aan kwamen lopen zagen we dat een deel van de weg was afgezet. Er verscheen een stoet auto's, grotendeels bestaande uit politieauto's, maar de middelste was een zwarte limousine met de keizerlijke vlag. Het raampje ging omlaag en een oudere heer zwaaide naar ons. Toen ik een Japanse vrouw naast me vroeg wie het was, zei ze 'Volgens mij de keizer!', en de reacties van de andere toeschouwers bevestigde dat volledig.


Na dit voorval werden we benaderd door een groep Thaise mannen met een camera, dus ik dacht "Ah, die willen op de foto met het paleis op de achtergrond, dus ik neem die foto wel even voor ze". Maar de man wou zijn camera niet afgeven. Nee, zijn vrienden wilden met Renée en mij op de foto! Zenuwachtig hebben we toegestemd, hoewel de Thai naast me toch wel erg verontrustend naar mijn blonde haren staarde. Wat een raar gevoel dat die toeristen met ons op de foto wilden, terwijl de keizer van Japan net langs was komen rijden!

Daarna zijn we naar Roppongi gegaan en hebben rondgelopen in de Roppongi Hills, waar je o.a. winkels, restaurants, bioscopen en een museum kan vinden.


We hebben de dag afgesloten in Odaiba, waar we met Natascha en Haruna met de trein over Rainbow Bridge gereden. We zaten helemaal voorin de trein, en hadden geweldig uitzicht op Tokyo Bay, het vrijheidsbeeld en het grote reuzenrad.

Yasukuni

We hebben zaterdag de omstreden Yasukuni schrijn bezocht, die is gewijd aan de mensen die in dienst van het Japanse leger zijn gestorven. De reden van de controversie is dat een aantal oorlogsmisdadigers daar ook wordt geëerd. Toen Koizumi als premier de schrijn bezocht, zorgde dat voor veel negatieve reacties uit het buitenland.


Omdat we bij een eerstejaarscollege veel over de schrijn haden gehoord, wilden we er toch graag heen. De schrijn zelf is heel mooi, en in de tempeltuin is een vijver vol met grote koikarpers.


's Middags zijn we op bezoek gegaan bij vrienden van Renée, een familie bestaande uit een Japanse vrouw, een Nederlandse man en hun twee kinderen. Het was heel gezellig en leerzaam, omdat we allerlei vragen konden stellen over het leven in Japan.

Ueno park, Ikebukuro, Shibuya

Vrijdag zijn we teruggegaan naar Ueno park, waar bij de Kiyomizu Kannondo tempel een ningyo kuyo ceremonie werd gehouden (een soort herdenkingsdienst voor poppen). Toen we aankwamen verschenen al snel de priesters, die naast de tempel hebben gebeden en gezongen en vervolgens naar een oven vlakbij de tempel liepen. Daar werd een prachtige Japanse pop in geplaatst, en terwijl de priesters wierook brandden en bidden, ging de pop in vlammen op.


We hebben Uenopark nog wat verder verkend en zijn daarna naar Ikebukuro gegaan, waar we het winkelcentrum Sunshine City hebben bezocht. Renée en ik hebben nog wat gewinkeld en zijn toen doorgegaan naar het modieuze Shibuya. We voelden ons net echte Japanners toen we op onze vrienden stonden te wachten bij het standbeeld van Hachiko, een trouw hondje dat elke dag zijn baasje in Shibuya kwam begroeten, zelfs toen de eigenaar niet meer leefde. Na de dood van de hond is er een standbeeld voor hem opgericht, en dat beeld is een bekende ontmoetingsplek geworden.
Het standbeeld staat vlakbij Shibuya crossing, een bekend kruispunt van zebrapaden waar elke keer dat het stoplicht op groen gaat enorm veel mensen oversteken. Toen Renée en ik voor de lol gingen oversteken leken we een stuk minder op echte Japanners, omdat we half in paniek gearmd over het zebrapad holden.

Harajuku, Tokyo tower en Akihabara

Vandaag zijn we begonnen in Harajuku, een wijk die bekend staat om de straatmode die jongeren daar dragen. Het verbaasde me dat op een plek die wereldwijd wordt gezien als een belangrijke inspiratie voor mode een wachtrij stond om de H&M binnen te gaan! We hebben daar wat gewinkeld en purikura gemaakt. Dat zijn een soort pasfotohokjes waar je grappige foto's kan maken, ze kan versieren met tekst en plaatjes, en dan als een sticker uit kan printen.

Verder hebben we Kiddyland bezocht, een grote speelgoedwinkel waar ze veel grappige dingen hebben, zoals deze spaarpotten. Als je er een muntje (of je vinger) instopt, beweegt het hele gezicht alsof het echt aan het kauwen is.


We zijn ook bij de Meiji schrijn geweest, gewijd aan de Meiji keizer en keizerin. Ik heb daar voor oma een ema opgehangen, een houten plankje waarop je een wens of gebed kan schrijven. Die hang je dan op bij de schrijn zodat de goden het kunnen lezen en je wens kunnen laten uitkomen.


's Avonds hebben we Tokyo Tower bezocht, die bij nacht verlicht wordt.


Daarna zijn we wederom naar Akihabara gegaan. Deze wijk staat naast electronicawinkels bekend om winkels gewijd aan anime en manga (Japanse tekenfilms en stripboeken). We hebben daar een maid café bezocht. Dat is een café waar je bediend wordt door meisjes verkleed in kostuums van Franse dienstmeisjes. Dit klinkt nogal fout, maar het was eigenlijk erg grappig en onschuldig.

Ueno & Shinjuku

Vandaag zijn we naar Ueno geweest. We hebben daar wat gewinkeld en het park bezocht, waar we een mooie schrijn hebben ontdekt. Komende vrijdag gaan we er nog een keer heen, want dan is er een soort herdenkingsceremonie voor poppen. We hebben die ceremonie in college weleens besproken. Het idee is dat sommige voorwerpen een ziel hebben, waardoor je ze niet zomaar weg kan gooien. Daarom wordt er tijdens een ceremonie dankbaarheid aan de voorwerpen getoond. Dit gebeurt bij naalden, kwasten en andere gereedschappen die bij ambachten worden gebruikt, maar ook bij poppen (waarschijnlijk omdat ze zo op mensen lijken).

Bij de schrijn heb ik ook een omikuji gekocht, een soort lot waarop je geluk te lezen staat. Na aanschaf bind je het papiertje vast aan een rek naast de tempel, waardoor het goede geluk uitkomt en je van slecht geluk verlost wordt. Ik had een 'zegening', dus die heb ik maar hoopvol vastgebonden!

Vervolgens hebben we Shinjuku bezocht, waar we door de grote straten zijn gelopen met veel hoge gebouwen die bedekt zijn met neon-reclame. We hebben daar onder andere Studio Alta gezien, een bekende ontmoetingsplek in Shinjuku.


Daarna zijn we door Kabuki-chou gelopen, de red-light district van Shinjuku. Het stikt daar van de host- en hostessbars, waar je voor veel geld kan drinken met knappe mannen of vrouwen die de gasten vermaken.


Daarna hebben we Chinees gegeten (heel anders dan de Chinees in Nederland!), en tenslotte zijn we naar de Metropolitan Government Building geweest. Dat is een gebouw met twee enorm hoge torens, die je gratis met de lift mag bestijgen (in een paar seconden tot de 45e verdieping!) om vervolgens een geweldig panorama van Tokyo te zien. Bij nacht is dat echt geweldig, voor zover als het oog reikt zie je alleen maar lichtjes.

De eerste dag zit erop!

Maandagochtend zijn we vanaf Schiphol via Wenen naar Japan gevlogen. De vlucht was heel comfortabel en is prima verlopen. Tot ons vermaak zaten we naast een oudere Japanse man die tijdens de vlucht vier keer achter elkaar Aladdin heeft gekeken.



We kwamen vanmorgen vroeg met een behoorlijke jetlag aan in Narita, waarvandaan we met de trein naar Tokyo zijn gegaan. Toen die trein in Narita op het perron aankwam, was ik erg verbaasd om te zien dat alle stoelen volledig automatisch 180 graden omdraaiden, zodat niemand tegen de rijrichting in hoefde te reizen.

Nadat we ons in het hostel hadden opgefrist zijn we naar Akihabara gegaan, een wijk van Tokyo die bekend staat om de vele elektronicawinkels.

Eerste bericht, ontmoeting Akishino

Ik ga vanaf 21 september naar Japan om daar een jaar te studeren aan de universiteit van Nagasaki. Ik ga gebruik maken van deze website om verslag te doen van mijn reis, dus bookmark me en ik hou je op de hoogte van mijn belevenissen!


Ik ben op dit moment nog bezig met de voorbereidingen voor mijn vertrek, maar afgelopen maandag heb ik een leuke dag gehad in de Hortus Botanicus in Leiden, waar prins en prinses Akishino op bezoek waren en een aantal studenten kwamen ontmoeten.