Hiroshima & Miyajima

Tenslotte ben ik een paar dagen naar Hiroshima geweest. Deze stad staat vooral bekend als het doelwit van de eerste atoombomaanval in de wereldgeschiedenis. In het museum en het vredespark kan je alles leren over de geschiedenis van de stad, de aanval en nucleaire wapens in de hedendaagse wereld.
In Nagasaki heb ik natuurlijk al veel geleerd over atoomwapens, maar het verhaal van Hiroshima is toch iets anders. Nagasaki is omringd door bergen en zee, waardoor veel schade van de bom werd tegengehouden. De omgeving van Hiroshima is echter vlak, waardoor de hele stad in één keer is weggevaagd.

Het is erg aangrijpend om in dit museum rond te lopen. Ik kan me moeilijk voorstellen dat met een wapen van bijna 70 jaar geleden zoveel schade kan worden aangericht, maar door de voorwerpen in het museum wordt het verhaal heel concreet, zoals flessen die samen zijn gesmolten door de hittegolven van de bom, of een witte muur met sporen van de zwarte regen met radioactieve stoffen die na de bom viel.

Ook erg aangrijpend is het beroemde verhaal van Sadako, een jong meisje dat de atoombom overleefde maar jaren later leukemie kreeg door de straling. Ze begon duizend kraanvogels te vouwen in de hoop dat haar wens om te overleven uit zou komen, maar is op haar twaalfde overleden.

Verder is het vredespark ingericht met allerlei monumenten, zoals de vredesvlam die zal blijven branden totdat alle nucleaire wapens uit de wereld verdwenen zijn. Het beroemdste is natuurlijk de Atomic Bomb Dome, één van de weinige gebouwen die na de atoombom niet volledig is afgebrand en nu nog steeds in de stad staat als een monument.

Door de verwoesting van de atoombom is in Hiroshima verder niet veel geschiedenis te zien, maar de stad is herbouwd tot een mooie moderne stad. Wel zijn de landschapstuin Shukkkeien en het kasteel van Hiroshima herbouwd en te bezoeken.

Tenslotte ben ik naar Miyajima geweest, een eiland dichtbij Hiroshima. Hier staat de beroemde Itsukushima schrijn met de beroemde rode torii (poort) in het water. De schrijn is gebouwd aan de kust, waardoor het tijdens vloed lijkt alsof de schrijn op het water drijft.

Miyajima is een prachtig eiland om op rond te wandelen, overal om je heen zie je mooie natuur, tempels en schrijnen. Ook lopen er overal op het eiland wilde herten (die zo erg aan mensen gewend zijn dat ze niet echt meer wild te noemen zijn). In Japan worden herten gezien als de boodschappers van de goden, dus mogen ze vrij rondlopen.

Met een kabelbaan kan je naar Mt. Misen, een berg waarvandaan je uitzicht hebt over het eiland en de binnenlandse zee. Ook is er een tempel waar een vuur brandt waarvan wordt gezegd dat het al sinds de oprichting van de tempel 1200 jaar geleden brandt.

Toen ik terugkwam van de berg was het eb en zag de schrijn er heel anders uit. Tot mijn verrassing is het met eb mogelijk om over het strand te lopen en onder de beroemde torii door te wandelen.

Vrije dagen in Japan

Ik ben inmiddels weer terug in Nederland, maar voor de volledigheid zal ik nog wat foto's delen van mijn laatste dagen in Japan.

Na de laatste werkdag hadden we een afscheidsfeest met het kantoor. We zijn bij een restaurant kaiseki gaan eten, een luxe diner waarbij je veel kleine gangen geserveerd krijgt (een soort Japanse haute cuisine). Het was heel leuk om nog een keer met iedereen bij elkaar te komen, maar wel erg jammer om afscheid te moeten nemen.

De volgende dag ben ik met Kana een dagje naar Takachiho gegaan. Dit is een beroemd natuurgebied waar ik al jaren heen wilde, maar nog niet was geweest omdat het erg afgelegen en moeilijk bereikbaar is. Het is bekend om de mooie natuur, maar ook omdat het volgens de mythologie de plek is waar de god Ninigi uit de hemel op aarde is neergedaald. Je kan er door mooie bossen wandelen met veel rotsen en watervallen.

Een eindje verderop is de Ama-no-Iwato schrijn, die beroemd is omdat de zonnegodin Amaterasu zich volgens de mythologie daar heeft verborgen, waardoor lange tijd de zon uit de wereld verdwenen was. Er wordt gezegd dat je daar een wens kan doen door stenen op elkaar te stapelen, waardoor de hele grot voor zover als het oog rijkt vol ligt met stapeltjes stenen.

De volgende dag kwam Jin op bezoek, een Koreaanse vriend die ik ken uit de tijd dat we samen in Nagasaki studeerden. Het was heel fijn om bij te praten en we hebben samen Glover Garden bezocht.

De laatste weken

De laatste weken in Japan zijn voorbijgevlogen! Tegen het einde van de stage zijn we vooral bezig geweest met het afronden van het werk op kantoor. Verder zijn we op bezoek geweest bij twee bedrijven voor een rondleiding. We hebben de regionale bank 18 Bank bezocht, maar omdat in een bank veel gevoelige informatie over klanten ligt opgeslagen hebben we vooral veel geleerd over de geschiedenis van de bank en het functioneren van een bank in het algemeen.

De volgende dag zijn we bij Nagasaki Bus geweest, vooral bekend als het bedrijf dat de busverbindingen in Nagasaki regelt. We hebben echter geleerd dat het bedrijf daarnaast ook veel andere activiteiten onderneemt, zoals het managen van een aantal hotels en het populaire warenhuis Cocowalk. We hebben een rondleiding gekregen in het hoofdkantoor, het warenhuis en het trainingscentrum waar chauffeurs worden opgeleid.

In het weekend ben ik met vriendinnen een dag in Fukuoka geweest, de grootste stad op het eiland Kyushu. Vergeleken met Nagasaki zijn er veel meer winkels en voorzieningen, dus hebben we de kans genomen om uit eten te gaan en te shoppen bij alle winkels die we in Nagasaki niet hebben.
Verder ben ik met vrienden vuurvliegjes gaan kijken bij de rivier. In Nederland had ik nog nooit vuurvliegjes gezien, maar in de zomer kan je ze in Nagasak in rustige natuurgebieden bij schone rivieren veel vinden.

In de laatste week hebben we een dag meegedraaid in het museum, waar we hebben meegeholpen bij de kaartverkoop en de informatiebalie. Het was leuk om te zien hoe het werk daar gaat, omdat we normaal vooral in kantoor aan het werk zijn.

Ook heb ik de kans gekregen om voordat ik terug naar Nederland ging nog meer te leren over de geschiedenis van Nagasaki. De curator van het museum heeft vroeger in verschillende musea in de stad gewerkt, en heeft me een privérondleiding gegeven in het Siebold Memorial Museum en het Nagasaki Museum of History & Culture. Voordat ik naar Dejima kwam had ik wel een idee van de geschiedenis van de stad, maar ik had niet verwacht dat ik in deze maanden nog zoveel bij zou leren.

Dit was ook erg grappig: je kon proberen een foto te maken met een camera die was ingesteld zoals antieke camera's, met vijftien seconden sluitertijd. Dat betekent dat je vijftien seconden niet mag bewegen, anders wordt de foto wazig. Valt niet mee!

De laatste dagen zijn we op bezoek geweest bij verschillende kantoren om afscheid te nemen en mensen te bedanken voor hun steun. Tijdens de laatste werkdag zijn we bij de burgemeester geweest om afscheid te nemen en hij heeft ons een lidmaatschapspas van Dejima aangeboden. We kunnen nu als "erelid" van Dejima in de toekomst naar het museum, maar mogen ook na terugkomst in Nederland het museum blijven vertegenwoordigen.

Onsen en kimono

Het was de laatste tijd erg heet in Nagasaki, en hoe fijn ik het leven hier ook vind, de hitte is iets waar ik niet goed aan kan wennen. Het wordt in mei al 30 graden en de zon is veel sterker dan we in Nederland gewend zijn, waardoor het soms vermoeiend is om overdag veel buiten te zijn. Maar omdat we over een paar weken alweer terug naar Nederland gaan probeer ik nog zoveel mogelijk te genieten van het leven in Nagasaki door nog een keer met vrienden af te spreken, mijn favoriete restaurants te bezoeken en te winkelen voor souvenirs.

Eén van mijn favoriete dingen aan het leven in Japan is het bezoeken van onsen (openbare baden). Door de vulkanische activiteit is het in Japan mogelijk om deze badhuizen met natuurlijke hittebronnen te verwarmen, en bovendien is het mineraalwater erg goed voor de gezondheid. Mijn favoriete onsen in Nagasaki ligt op de berg Inasa, en vanuit de buitenbaden kan je de hele stad zien liggen. Het voelt ongelofelijk luxe om in een heet bad te ontspannen en over de lichtjes van de stad uit te kijken. Het uitzicht over Nagasaki is zelfs zo bijzonder dat het is verkozen tot één van de drie mooiste nachtelijke uitzichtpunten ter wereld, samen met Monaco en Hong Kong.

Tenslotte heb ik de foto's ontvangen die een tijdje geleden zijn gemaakt voor een brochure over toerisme in Nagasaki. Een paar weken geleden kwamen mensen van een toerismebureau op bezoek in Dejima om foto's te maken en plotseling werd me gevraagd of ik ook model wilde staan. In het museum is het mogelijk om een kimono te huren en door Dejima kan wandelen, om zo de sfeer van het historische Japan te ervaren.

Hoewel het niet mijn eerste keer was om een kimono te dragen is het nog een beetje wennen; een dameskimono geeft je weinig bewegingsvrijheid en de geta-sandalen die je erbij hoort te dragen lopen ook niet echt makkelijk (vooral omdat ze eigenlijk een maat te klein waren). Maar we hebben een paar leuke foto's kunnen maken, die zeker een mooi aandenken voor later zullen zijn.

Hier zijn nog wat meer foto's van kimono op Dejima.

Bezoek van de ambassade

Inmiddels is de zevende week van de stage alweer voorbij. Het is ongelooflijk hoe de tijd hier vliegt! We zijn weer druk bezig geweest met verschillende werkzaamheden op kantoor. Ik heb de laatste tijd veel ervaring op kunnen doen met simultaan tolken. Er is momenteel een archeologiestudent uit Groningen in Nagasaki om onderzoek te doen naar de invloed van de aanwezigheid van Nederlanders op het landschap. Het is een heel interessant onderwerp, maar door de taalbarrière is het soms moeilijk om bepaalde dingen te weten te komen. Daarom tolk ik regelmatig tussen deze student en de archeologen en curators. Ik heb hierdoor zelf ook al veel bijgeleerd over de geschiedenis van de omgeving, maar vooral ook over de obstakels die je tegenkomt tijdens het simultaan tolken, zoals het omgaan met vakterminologie.

Ik ben onlangs meegegaan om te tolken bij Mount Inasa. Vanaf de top van de berg heb je een wijd uitzicht over de stad en de omgeving, waardoor het een geschikte plek is om uitleg te geven over het landschap. Verder hebben we de Nederlandse begraafplaats bezocht die daar in de buurt ligt. Toen de Nederlandse handelspost in gebruik was zijn er een aantal Nederlanders op weg naar Japan of op Dejima zelf overleden. Er is een speciaal terrein ingericht op een grote begraafplaats om deze Nederlanders een laatste rustplaats te geven.

Onlangs hebben we de Nederlandse ambassadeur en consul-generaal mogen ontvangen. Een delegatie uit Tokyo en Osaka was op bezoek in Nagasaki en was zo vriendelijk om langs te komen op Dejima om ons als nieuwe stagairs te begroeten en een korte rondleiding door het museum te ontvangen. We hebben zelfs de gelegenheid gehad om met de ambassadeur en consul-generaal een foto te maken als aandenken.

De boom op deze foto is geplant door Willem-Alexander tijdens zijn eerste bezoek aan Dejima. Toen we hier net kwamen stond er naast deze boom alleen een paaltje met uitleg in het Japans, waardoor Westerse bezoekers niet wisten wat de bijzondere betekenis van deze boom is. Daarom hebben we ervoor gezorgd dat er rond de dag van de de kroning van Willem-Alexander een nieuw bordje is geplaatst met Japanse en Engelse uitleg. Inmiddels hebben we al veel feedback gehad van Nederlandse toeristen die het leuk vinden om te ontdekken dat onze nieuwe koning ook op Dejima is geweest.

Eén ding waar ik soms nog niet helemaal aan kan wennen is de belangstelling die je krijgt als Nederlander in Nagasaki. Er wonen hier zo weinig Europeanen dat voorbijgangers je vaak aanstaren en nakijken, maar over het algemeen krijgen we hier vooral veel positieve aandacht, zoals de kans om in verschillende media te verschijnen. Een tijdje terug is ons gevraagd te poseren voor een regionaal tijdschrift waar een artikel verscheen over internationaal toerisme in Nagasaki. Hoewel we tijdens het nemen van de foto’s vloeiend Japans spraken met de staf, poseerden we als toeristen die de weg willen vragen en met een taalgids proberen te communiceren met Japanners.

Golden Week

Na de viering van Koninginnedag begon in het weekend Golden Week, een reeks vrije dagen die als een belangrijke vakantie wordt gezien in Japan (hoewel de meeste mensen alleen vrijdag en maandag vrij krijgen, dus voor onze standaard is het een lang weekend). Het is bij Japanse bedrijven erg moeilijk om vrij te krijgen van werk en op reis te gaan, met als gevolg dat tijdens Golden Week iedereen op reis gaat en alle hotels direct vol zitten. Daarom ben ik in de omgeving van Nagasaki gebleven.

Ik ben met drie Nederlandse vriendinnen een dagje naar Ioujima geweest, een eilandje dichtbij de kust van Nagasaki. Je kan daar met de veerboot in een half uurtje naar toe en er is een prachtig zandstrand, dat komisch genoeg Costa del Sol heet. Het water was ongelofelijk helder en had een goede temperatuur, dus hebben we van de gelegenheid gebruikt gemaakt om te gaan zwemmen.

De volgende dag heeft onze baas Rens en mij meegenomen met de auto om wat plekken in de buurt te bezoeken. We zijn in de omgeving van de vulkaan Aso geweest, waar je vanaf een uitzichtpunt kan zien dat de bergen de vorm hebben van het silhouet van een slapend persoon. Er wordt gezegd dat dit het silhouet van de bodhisattva Kannon is (zie de foto: links zie je het gezicht, in het midden de borst en rechts de knieën).

We hebben 's avonds familie van de baas bezocht en daar gebarbecuet. Ik ben tijdens deze avond tot de ontdekking gekomen dat ik orgaanvlees best lust, zolang ik niet weet wat ik aan het eten ben. 

Maandag was de Thaise ambassade op bezoek in Nagasaki, dus hebben we hen meegenomen naar Chinatown, Dejima, Glover garden en het atoombommuseum. Het was erg leuk om onder het mom van werk deze beroemde toeristische attracties weer te bezoeken.

Verder helpen we vaak met tolken en het geven van rondleidingen als er internationaal bezoek is, zoals de Thaise ambassade, een privébezoek van iemand van Air France, en de Nederlandse ambassadeur en consul-generaal. Daarnaast heb ik voor het eerst zelfstandig een rondleiding door Dejima gegeven aan een Amerikaanse vriend.
Toen ik het voor het eerst hier kwam vond ik rondleiden nog erg uitdagend, maar als je het vaker doet leer je elke keer iets bij, en voordat je het weet kan je de meeste vragen van bezoekers beantwoorden. Het is heel leuk om op deze manier aan het werk te zijn en steeds meer te leren over de geschiedenis van Dejima. Zo heb ik de laatste tijd al van een paar mensen gehoord dat het op Dejima spookt.. Ik heb er zelf nog niets van gemerkt, maar op een plaats met zoveel geschiedenis kan ik me er iets bij voorstellen.

Ook zijn we weer op de radio geweest, dit keer bij een programma over Japanse en internationale films. Hoewel we natuurlijk studenten zijn en geen filmexperts, waren we de eerste internationale gasten in de uitzending en mochten we vertellen over ons beeld van Japanse en Westerse films. Ik ben blij dat ik als hobby door de jaren veel Japanse films heb gekeken, want de interviewer was verbaasd over hoeveel films ik kende en we hebben een erg leuk gesprek gehad.