Na de viering van Koninginnedag begon in het weekend Golden Week, een reeks vrije dagen die als een belangrijke vakantie wordt gezien in Japan (hoewel de meeste mensen alleen vrijdag en maandag vrij krijgen, dus voor onze standaard is het een lang weekend). Het is bij Japanse bedrijven erg moeilijk om vrij te krijgen van werk en op reis te gaan, met als gevolg dat tijdens Golden Week iedereen op reis gaat en alle hotels direct vol zitten. Daarom ben ik in de omgeving van Nagasaki gebleven.
Ik ben met drie Nederlandse vriendinnen een dagje naar Ioujima geweest, een eilandje dichtbij de kust van Nagasaki. Je kan daar met de veerboot in een half uurtje naar toe en er is een prachtig zandstrand, dat komisch genoeg Costa del Sol heet. Het water was ongelofelijk helder en had een goede temperatuur, dus hebben we van de gelegenheid gebruikt gemaakt om te gaan zwemmen.
De volgende dag heeft onze baas Rens en mij meegenomen met de auto om wat plekken in de buurt te bezoeken. We zijn in de omgeving van de vulkaan Aso geweest, waar je vanaf een uitzichtpunt kan zien dat de bergen de vorm hebben van het silhouet van een slapend persoon. Er wordt gezegd dat dit het silhouet van de bodhisattva Kannon is (zie de foto: links zie je het gezicht, in het midden de borst en rechts de knieën).
We hebben 's avonds familie van de baas bezocht en daar gebarbecuet. Ik ben tijdens deze avond tot de ontdekking gekomen dat ik orgaanvlees best lust, zolang ik niet weet wat ik aan het eten ben.
Maandag was de Thaise ambassade op bezoek in Nagasaki, dus hebben we hen meegenomen naar Chinatown, Dejima, Glover garden en het atoombommuseum. Het was erg leuk om onder het mom van werk deze beroemde toeristische attracties weer te bezoeken.
Verder helpen we vaak met tolken en het geven van rondleidingen als er internationaal bezoek is, zoals de Thaise ambassade, een privébezoek van iemand van Air France, en de Nederlandse ambassadeur en consul-generaal. Daarnaast heb ik voor het eerst zelfstandig een rondleiding door Dejima gegeven aan een Amerikaanse vriend.
Toen ik het voor het eerst hier kwam vond ik rondleiden nog erg uitdagend, maar als je het vaker doet leer je elke keer iets bij, en voordat je het weet kan je de meeste vragen van bezoekers beantwoorden. Het is heel leuk om op deze manier aan het werk te zijn en steeds meer te leren over de geschiedenis van Dejima. Zo heb ik de laatste tijd al van een paar mensen gehoord dat het op Dejima spookt.. Ik heb er zelf nog niets van gemerkt, maar op een plaats met zoveel geschiedenis kan ik me er iets bij voorstellen.
Ook zijn we weer op de radio geweest, dit keer bij een programma over Japanse en internationale films. Hoewel we natuurlijk studenten zijn en geen filmexperts, waren we de eerste internationale gasten in de uitzending en mochten we vertellen over ons beeld van Japanse en Westerse films. Ik ben blij dat ik als hobby door de jaren veel Japanse films heb gekeken, want de interviewer was verbaasd over hoeveel films ik kende en we hebben een erg leuk gesprek gehad.
