Onze eerste opdracht was het voorbereiden van
een rondleiding voor Nederlandse bezoekers. Vorige week werd namelijk de nieuwe
KLM-lijn geïntroduceerd die direct van Amsterdam naar Fukuoka (de grootste stad
op dit eiland) vliegt. Met de allereerste vlucht kwam een groep VIPs die een
paar dagen de omgeving bezocht. Omdat Dejima een symbool is voor de relaties
tussen Japan en Nederland, kwamen de gasten ook naar het museum voor een rondleiding. We zijn natuurlijk nog maar net als stagairs begonnen, dus het was een
uitdaging om deze week alle nodige kennis te verzamelen, maar dankzij onze baas
en collega’s hebben we al veel geleerd over de geschiedenis van Dejima.
We zijn ook druk geweest met het maken van een
brochure om de bezoekers achtergrondinformatie te geven over de geschiedenis
van Dejima en de restauratie van het museum. Dat was erg leuk om te doen, en
toen de brochure af was mochten we hem zelfs tijdens een vergadering aan de
burgermeester overhandigen. De complimenten van de burgermeester maakten al het
werk zeker de moeite waard!
Vrijdag was het dan eindelijk zover, het langverwachte bezoek en onze eerste rondleiding! Gelukkig hebben onze collega’s erg veel
ervaring als gids, waardoor onze voornaamste taak was om de rondleiding te
tolken. Maar omdat zo’n rondleiding erg snel gaat en je ook vragen moet kunnen beantwoorden, was ik blij dat ik me
had ingelezen. Het was nog even wennen met een headset en luidspreker iedereen
door het museum te leiden, maar dankzij de behulpzame collega’s en de
geïnteresseerde bezoekers ging het volgens mij best goed! Ik vond het een hele
leuke ervaring en kijk er naar uit tijdens mijn stage nog vaker rondleidingen
te geven (hopelijk binnenkort zelfstandig).
(artikel in de Nagasaki Shimbun)
Een andere nieuwe ervaring die we hier opdoen
is het omgaan met de media. Vorige week stonden we voor het eerst in de krant
(zie mijn eerste verhaal), maar deze week hebben we bijna elke dag interviews
gedaan met de radio (live in het Japans!), televisie en verschillende kranten.
Gelukkig went het allemaal snel en word ik eigenlijk al niet meer nerveus van
alle camera’s en microfoons.
Aan het einde van een geslaagde week zijn we
met onze baas en een paar Nederlandse bekenden gaan eten en drinken. Het was
erg gezellig en een mooie afsluiter van een drukke week!
In het weekend hebben vrienden van Rens ons meegenomen
naar Unzen, een stad in de buurt die bekend staat om vulkanische activiteit.
Hoewel de vulkaan al twintig jaar niet meer is uitgebarsten, komen er wel
overal zwaveldampen uit de grond (het ruikt er een beetje naar bedorven eieren).
Er zijn daar veel bronnenbaden die worden verhit met de natuurlijke warmte van
de vulkaan, en daar hebben we natuurlijk gebruik van gemaakt.
In Obama, een dorpje verderop, was een festival aan de gang, waar we champon hebben gegeten (een soort noedelsoep die in de regio van Nagasaki een lokale specialiteit is) en optredens gekeken (o.a. van een vriendin van Rens). Alles in de regio staat in het teken van de natuurlijke bronnen, zoals een voetenbad (met 105 meter het langste van Japan!) en allerlei gerechten die in het hete water worden gekookt.
In Obama, een dorpje verderop, was een festival aan de gang, waar we champon hebben gegeten (een soort noedelsoep die in de regio van Nagasaki een lokale specialiteit is) en optredens gekeken (o.a. van een vriendin van Rens). Alles in de regio staat in het teken van de natuurlijke bronnen, zoals een voetenbad (met 105 meter het langste van Japan!) en allerlei gerechten die in het hete water worden gekookt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten