De laatste weken

De laatste weken in Japan zijn voorbijgevlogen! Tegen het einde van de stage zijn we vooral bezig geweest met het afronden van het werk op kantoor. Verder zijn we op bezoek geweest bij twee bedrijven voor een rondleiding. We hebben de regionale bank 18 Bank bezocht, maar omdat in een bank veel gevoelige informatie over klanten ligt opgeslagen hebben we vooral veel geleerd over de geschiedenis van de bank en het functioneren van een bank in het algemeen.

De volgende dag zijn we bij Nagasaki Bus geweest, vooral bekend als het bedrijf dat de busverbindingen in Nagasaki regelt. We hebben echter geleerd dat het bedrijf daarnaast ook veel andere activiteiten onderneemt, zoals het managen van een aantal hotels en het populaire warenhuis Cocowalk. We hebben een rondleiding gekregen in het hoofdkantoor, het warenhuis en het trainingscentrum waar chauffeurs worden opgeleid.

In het weekend ben ik met vriendinnen een dag in Fukuoka geweest, de grootste stad op het eiland Kyushu. Vergeleken met Nagasaki zijn er veel meer winkels en voorzieningen, dus hebben we de kans genomen om uit eten te gaan en te shoppen bij alle winkels die we in Nagasaki niet hebben.
Verder ben ik met vrienden vuurvliegjes gaan kijken bij de rivier. In Nederland had ik nog nooit vuurvliegjes gezien, maar in de zomer kan je ze in Nagasak in rustige natuurgebieden bij schone rivieren veel vinden.

In de laatste week hebben we een dag meegedraaid in het museum, waar we hebben meegeholpen bij de kaartverkoop en de informatiebalie. Het was leuk om te zien hoe het werk daar gaat, omdat we normaal vooral in kantoor aan het werk zijn.

Ook heb ik de kans gekregen om voordat ik terug naar Nederland ging nog meer te leren over de geschiedenis van Nagasaki. De curator van het museum heeft vroeger in verschillende musea in de stad gewerkt, en heeft me een privérondleiding gegeven in het Siebold Memorial Museum en het Nagasaki Museum of History & Culture. Voordat ik naar Dejima kwam had ik wel een idee van de geschiedenis van de stad, maar ik had niet verwacht dat ik in deze maanden nog zoveel bij zou leren.

Dit was ook erg grappig: je kon proberen een foto te maken met een camera die was ingesteld zoals antieke camera's, met vijftien seconden sluitertijd. Dat betekent dat je vijftien seconden niet mag bewegen, anders wordt de foto wazig. Valt niet mee!

De laatste dagen zijn we op bezoek geweest bij verschillende kantoren om afscheid te nemen en mensen te bedanken voor hun steun. Tijdens de laatste werkdag zijn we bij de burgemeester geweest om afscheid te nemen en hij heeft ons een lidmaatschapspas van Dejima aangeboden. We kunnen nu als "erelid" van Dejima in de toekomst naar het museum, maar mogen ook na terugkomst in Nederland het museum blijven vertegenwoordigen.