De laatste weken

De laatste weken in Japan zijn voorbijgevlogen! Tegen het einde van de stage zijn we vooral bezig geweest met het afronden van het werk op kantoor. Verder zijn we op bezoek geweest bij twee bedrijven voor een rondleiding. We hebben de regionale bank 18 Bank bezocht, maar omdat in een bank veel gevoelige informatie over klanten ligt opgeslagen hebben we vooral veel geleerd over de geschiedenis van de bank en het functioneren van een bank in het algemeen.

De volgende dag zijn we bij Nagasaki Bus geweest, vooral bekend als het bedrijf dat de busverbindingen in Nagasaki regelt. We hebben echter geleerd dat het bedrijf daarnaast ook veel andere activiteiten onderneemt, zoals het managen van een aantal hotels en het populaire warenhuis Cocowalk. We hebben een rondleiding gekregen in het hoofdkantoor, het warenhuis en het trainingscentrum waar chauffeurs worden opgeleid.

In het weekend ben ik met vriendinnen een dag in Fukuoka geweest, de grootste stad op het eiland Kyushu. Vergeleken met Nagasaki zijn er veel meer winkels en voorzieningen, dus hebben we de kans genomen om uit eten te gaan en te shoppen bij alle winkels die we in Nagasaki niet hebben.
Verder ben ik met vrienden vuurvliegjes gaan kijken bij de rivier. In Nederland had ik nog nooit vuurvliegjes gezien, maar in de zomer kan je ze in Nagasak in rustige natuurgebieden bij schone rivieren veel vinden.

In de laatste week hebben we een dag meegedraaid in het museum, waar we hebben meegeholpen bij de kaartverkoop en de informatiebalie. Het was leuk om te zien hoe het werk daar gaat, omdat we normaal vooral in kantoor aan het werk zijn.

Ook heb ik de kans gekregen om voordat ik terug naar Nederland ging nog meer te leren over de geschiedenis van Nagasaki. De curator van het museum heeft vroeger in verschillende musea in de stad gewerkt, en heeft me een privérondleiding gegeven in het Siebold Memorial Museum en het Nagasaki Museum of History & Culture. Voordat ik naar Dejima kwam had ik wel een idee van de geschiedenis van de stad, maar ik had niet verwacht dat ik in deze maanden nog zoveel bij zou leren.

Dit was ook erg grappig: je kon proberen een foto te maken met een camera die was ingesteld zoals antieke camera's, met vijftien seconden sluitertijd. Dat betekent dat je vijftien seconden niet mag bewegen, anders wordt de foto wazig. Valt niet mee!

De laatste dagen zijn we op bezoek geweest bij verschillende kantoren om afscheid te nemen en mensen te bedanken voor hun steun. Tijdens de laatste werkdag zijn we bij de burgemeester geweest om afscheid te nemen en hij heeft ons een lidmaatschapspas van Dejima aangeboden. We kunnen nu als "erelid" van Dejima in de toekomst naar het museum, maar mogen ook na terugkomst in Nederland het museum blijven vertegenwoordigen.

Onsen en kimono

Het was de laatste tijd erg heet in Nagasaki, en hoe fijn ik het leven hier ook vind, de hitte is iets waar ik niet goed aan kan wennen. Het wordt in mei al 30 graden en de zon is veel sterker dan we in Nederland gewend zijn, waardoor het soms vermoeiend is om overdag veel buiten te zijn. Maar omdat we over een paar weken alweer terug naar Nederland gaan probeer ik nog zoveel mogelijk te genieten van het leven in Nagasaki door nog een keer met vrienden af te spreken, mijn favoriete restaurants te bezoeken en te winkelen voor souvenirs.

Eén van mijn favoriete dingen aan het leven in Japan is het bezoeken van onsen (openbare baden). Door de vulkanische activiteit is het in Japan mogelijk om deze badhuizen met natuurlijke hittebronnen te verwarmen, en bovendien is het mineraalwater erg goed voor de gezondheid. Mijn favoriete onsen in Nagasaki ligt op de berg Inasa, en vanuit de buitenbaden kan je de hele stad zien liggen. Het voelt ongelofelijk luxe om in een heet bad te ontspannen en over de lichtjes van de stad uit te kijken. Het uitzicht over Nagasaki is zelfs zo bijzonder dat het is verkozen tot één van de drie mooiste nachtelijke uitzichtpunten ter wereld, samen met Monaco en Hong Kong.

Tenslotte heb ik de foto's ontvangen die een tijdje geleden zijn gemaakt voor een brochure over toerisme in Nagasaki. Een paar weken geleden kwamen mensen van een toerismebureau op bezoek in Dejima om foto's te maken en plotseling werd me gevraagd of ik ook model wilde staan. In het museum is het mogelijk om een kimono te huren en door Dejima kan wandelen, om zo de sfeer van het historische Japan te ervaren.

Hoewel het niet mijn eerste keer was om een kimono te dragen is het nog een beetje wennen; een dameskimono geeft je weinig bewegingsvrijheid en de geta-sandalen die je erbij hoort te dragen lopen ook niet echt makkelijk (vooral omdat ze eigenlijk een maat te klein waren). Maar we hebben een paar leuke foto's kunnen maken, die zeker een mooi aandenken voor later zullen zijn.

Hier zijn nog wat meer foto's van kimono op Dejima.

Bezoek van de ambassade

Inmiddels is de zevende week van de stage alweer voorbij. Het is ongelooflijk hoe de tijd hier vliegt! We zijn weer druk bezig geweest met verschillende werkzaamheden op kantoor. Ik heb de laatste tijd veel ervaring op kunnen doen met simultaan tolken. Er is momenteel een archeologiestudent uit Groningen in Nagasaki om onderzoek te doen naar de invloed van de aanwezigheid van Nederlanders op het landschap. Het is een heel interessant onderwerp, maar door de taalbarrière is het soms moeilijk om bepaalde dingen te weten te komen. Daarom tolk ik regelmatig tussen deze student en de archeologen en curators. Ik heb hierdoor zelf ook al veel bijgeleerd over de geschiedenis van de omgeving, maar vooral ook over de obstakels die je tegenkomt tijdens het simultaan tolken, zoals het omgaan met vakterminologie.

Ik ben onlangs meegegaan om te tolken bij Mount Inasa. Vanaf de top van de berg heb je een wijd uitzicht over de stad en de omgeving, waardoor het een geschikte plek is om uitleg te geven over het landschap. Verder hebben we de Nederlandse begraafplaats bezocht die daar in de buurt ligt. Toen de Nederlandse handelspost in gebruik was zijn er een aantal Nederlanders op weg naar Japan of op Dejima zelf overleden. Er is een speciaal terrein ingericht op een grote begraafplaats om deze Nederlanders een laatste rustplaats te geven.

Onlangs hebben we de Nederlandse ambassadeur en consul-generaal mogen ontvangen. Een delegatie uit Tokyo en Osaka was op bezoek in Nagasaki en was zo vriendelijk om langs te komen op Dejima om ons als nieuwe stagairs te begroeten en een korte rondleiding door het museum te ontvangen. We hebben zelfs de gelegenheid gehad om met de ambassadeur en consul-generaal een foto te maken als aandenken.

De boom op deze foto is geplant door Willem-Alexander tijdens zijn eerste bezoek aan Dejima. Toen we hier net kwamen stond er naast deze boom alleen een paaltje met uitleg in het Japans, waardoor Westerse bezoekers niet wisten wat de bijzondere betekenis van deze boom is. Daarom hebben we ervoor gezorgd dat er rond de dag van de de kroning van Willem-Alexander een nieuw bordje is geplaatst met Japanse en Engelse uitleg. Inmiddels hebben we al veel feedback gehad van Nederlandse toeristen die het leuk vinden om te ontdekken dat onze nieuwe koning ook op Dejima is geweest.

Eén ding waar ik soms nog niet helemaal aan kan wennen is de belangstelling die je krijgt als Nederlander in Nagasaki. Er wonen hier zo weinig Europeanen dat voorbijgangers je vaak aanstaren en nakijken, maar over het algemeen krijgen we hier vooral veel positieve aandacht, zoals de kans om in verschillende media te verschijnen. Een tijdje terug is ons gevraagd te poseren voor een regionaal tijdschrift waar een artikel verscheen over internationaal toerisme in Nagasaki. Hoewel we tijdens het nemen van de foto’s vloeiend Japans spraken met de staf, poseerden we als toeristen die de weg willen vragen en met een taalgids proberen te communiceren met Japanners.

Golden Week

Na de viering van Koninginnedag begon in het weekend Golden Week, een reeks vrije dagen die als een belangrijke vakantie wordt gezien in Japan (hoewel de meeste mensen alleen vrijdag en maandag vrij krijgen, dus voor onze standaard is het een lang weekend). Het is bij Japanse bedrijven erg moeilijk om vrij te krijgen van werk en op reis te gaan, met als gevolg dat tijdens Golden Week iedereen op reis gaat en alle hotels direct vol zitten. Daarom ben ik in de omgeving van Nagasaki gebleven.

Ik ben met drie Nederlandse vriendinnen een dagje naar Ioujima geweest, een eilandje dichtbij de kust van Nagasaki. Je kan daar met de veerboot in een half uurtje naar toe en er is een prachtig zandstrand, dat komisch genoeg Costa del Sol heet. Het water was ongelofelijk helder en had een goede temperatuur, dus hebben we van de gelegenheid gebruikt gemaakt om te gaan zwemmen.

De volgende dag heeft onze baas Rens en mij meegenomen met de auto om wat plekken in de buurt te bezoeken. We zijn in de omgeving van de vulkaan Aso geweest, waar je vanaf een uitzichtpunt kan zien dat de bergen de vorm hebben van het silhouet van een slapend persoon. Er wordt gezegd dat dit het silhouet van de bodhisattva Kannon is (zie de foto: links zie je het gezicht, in het midden de borst en rechts de knieën).

We hebben 's avonds familie van de baas bezocht en daar gebarbecuet. Ik ben tijdens deze avond tot de ontdekking gekomen dat ik orgaanvlees best lust, zolang ik niet weet wat ik aan het eten ben. 

Maandag was de Thaise ambassade op bezoek in Nagasaki, dus hebben we hen meegenomen naar Chinatown, Dejima, Glover garden en het atoombommuseum. Het was erg leuk om onder het mom van werk deze beroemde toeristische attracties weer te bezoeken.

Verder helpen we vaak met tolken en het geven van rondleidingen als er internationaal bezoek is, zoals de Thaise ambassade, een privébezoek van iemand van Air France, en de Nederlandse ambassadeur en consul-generaal. Daarnaast heb ik voor het eerst zelfstandig een rondleiding door Dejima gegeven aan een Amerikaanse vriend.
Toen ik het voor het eerst hier kwam vond ik rondleiden nog erg uitdagend, maar als je het vaker doet leer je elke keer iets bij, en voordat je het weet kan je de meeste vragen van bezoekers beantwoorden. Het is heel leuk om op deze manier aan het werk te zijn en steeds meer te leren over de geschiedenis van Dejima. Zo heb ik de laatste tijd al van een paar mensen gehoord dat het op Dejima spookt.. Ik heb er zelf nog niets van gemerkt, maar op een plaats met zoveel geschiedenis kan ik me er iets bij voorstellen.

Ook zijn we weer op de radio geweest, dit keer bij een programma over Japanse en internationale films. Hoewel we natuurlijk studenten zijn en geen filmexperts, waren we de eerste internationale gasten in de uitzending en mochten we vertellen over ons beeld van Japanse en Westerse films. Ik ben blij dat ik als hobby door de jaren veel Japanse films heb gekeken, want de interviewer was verbaasd over hoeveel films ik kende en we hebben een erg leuk gesprek gehad.

Koninginnedag en de troonswisseling op Dejima

Deze week stond op werk in het teken van Koninginnedag en de troonswisseling in Nederland. Omdat Dejima een sterke band heeft met Nederland hebben we hier verschillende activiteiten georganiseerd om deze bijzondere dag te vieren.

Maandag 29 april hebben we Koninginnedag gevierd in de vorm van het Oranje Festival. Bezoekers konden deelnemen aan allerlei activiteiten, zoals het aanproberen van een kimono, deelnemen aan een theeceremonie, en luisteren naar optredens van allerlei muzikanten. Buiten op het veld hebben de Nederlandse uitwisselingsstudenten spelletjes gespeeld met de Japanse kinderen: zaklopen, koekhappen en spijkerpoepen. Het was heel erg leuk om te zien hoe enthousiast iedereen meedeed, zowel de kinderen als de volwassenen (zelfs mijn baas, die vond spijkerpoepen helemaal geweldig!).

http://youtu.be/cKSN-0GSE2M

Verslag van het festival op tv-zender NBC

Op 30 april hebben we met een aantal Nederlanders en Japanners samen in het restaurant van Dejima naar de troonswisseling gekeken. De ceremonie werd via internet live uitgezonden, dus we hebben op een groot scherm alles kunnen volgen. Door het tijdsverschil hebben we vooral het ochtendprogramma gekeken, maar het was toch erg leuk om op afstand mee te genieten van dit bijzondere moment.

Verder is er deze week een tijdelijke tentoonstelling geopend over het hedendaagse Nederland. We mochten in de afgelopen weken meedenken over wat we wilden laten zien aan de bezoekers en hebben kunnen volgen hoe zo'n tentoonstelling tot stand komt, van een aantal ideeen op papier tot het eindresultaat.

In het weekend mochten we deelnemen aan een erg bijzonder diner. Een paar keer per jaar wordt er op Dejima een diner georganiseerd in het gebouw waar vroeger het Nederlandse opperhoofd woonde. Tijdens deze avond wordt een feest uit de tijd dat Nederlanders hier woonden gerecreëerd. Door het bestuderen van schilderijen, dagboeken, overgeleverde recepten en bij opgravingen ontdekte dierenbotten, weten we vrij nauwkeurig hoe deze feestmalen eruit zagen. Dit soort feesten werden bijvoorbeeld gehouden om Kerstmis te vieren, maar omdat het Christendom in deze periode verboden was werd Japanners voorgehouden dat Nederlanders de winterzonnewende vierden, en niet de geboorte van Jezus Christus.

Het was erg bijzonder om even terug in de tijd te gaan naar deze periode. Tijdens het diner bereidde een gespecialiseerde chef luxe Europees eten en een drietal geisha’s waren aanwezig om de gasten te vermaken met muziek en dans. Tegenwoordig is het beroep van geisha niet zo populair meer als het ooit was, dus was het een bijzondere kans om voor het eerst deze dames te ontmoeten en te spreken.

Verder hebben we in het weekend het zeilbotenfestival in de haven bezocht. Elk jaar komen er voor dit festival veel grote zeilschepen naar Nagasaki om aan te leggen in de haven. ’s Avonds worden de schepen verlicht en is er een groot vuurwerk.

Hirado

Inmiddels zit de vierde week in Nagasaki er alweer op! Ongelooflijk hoe snel de tijd gaat, we zijn al bijna op de helft van onze stage hier.

Vorig weekend heeft onze baas ons meegenomen naar Hirado, een klein stadje waar gedurende korte tijd een handelspost van de VOC heeft gestaan. Onderweg kwamen we langs Holland Village, een attractiepark dat tien jaar geleden failliet is gegaan. Tegenwoordig is er niets meer te beleven, maar de gebouwen staan er nog wel. Die zijn heel nauwkeurig nagebouwd, waardoor het echt voelt alsof je even terug in Europa bent.

Daarna zijn we verder gereden naar Mt. Nagushi, waar een prachtig bloemenpark in de bergen ligt. Als je de berg beklimt heb je geweldig uitzicht over de zee en de eilanden aan de kust. De foto's spreken voor zich, het was echt adembenemend!

Daarna zijn we door Hirado gereden naar het eiland Ikitsuki waar een klein vissersdorpje ligt. Ik heb daar de lekkerste en verste sushi gegeten die ik ooit in Japan ben tegengekomen. Wel een verrassing was dat het vlees dat erbij geserveerd werd geen kip bleek te zijn, maar de eierzak van een vis. Als je er even op kauwt komen er allemaal eitjes uit, ik geloof niet dat ik ooit zoiets raars heb gegeten.

Vervolgens hebben we het museum van Ikitsuki bezocht om meer te leren over de geschiedenis van het eiland. Ikitsuki staat voornamelijk bekend om de walvisvaart. Dit is een controversieel onderwerp in het Westen, maar het was wel interessant om meer te leren over de geschiedenis van deze traditie en over walvissen zelf (ik wist bijvoorbeeld niet dat sommige walvissoorten een snor hebben, en andere een hoorn op hun hoofd).

Ook was Ikitsuki een plek waar veel christenen waren ondergedoken. Toen het shogunaat in de 17e eeuw besloot het geloof te verbieden werden christenen vervolgd en velen gedood, maar in Ikitsuki hebben christenen eeuwenlang hun geloof beoefend en doorgegeven aan volgende generaties. Om niet betrapt te worden gebeurde dit in het diepste geheim, in achterkamertjes zoals in het museum is nagebouwd (zie de foto linksonder). Hier werden Jezus, Maria en andere heiligen afgebeeld als Boeddhistische godheden zodat niemand erachter kwam dat er christelijke heiligen aanbeden werden.

Tenslotte zijn we doorgereden naar Hirado, waar we even door het plaatsje zijn gelopen en daarna het museum van de VOC handelspost hebben bezocht. Onze medestudenten lopen daar nu stage en hebben ons een rondleiding gegeven. Het was erg leuk om Hirado een keer te bezoeken en meer te leren over de geschiedenis, die verbonden is met die van Dejima en Nagasaki. Helaas is het stadje vrij afgelegen en wat moeilijk bereikbaar, waardoor veel toeristen het overslaan.

Dazaifu

De nieuwe week begon met spierpijn van het bergbeklimmen afgelopen weekend, maar maandag zijn we meteen weer op pad gegaan. We mochten mee naar het Kyushu National Museum in Dazaifu, waar een tentoonstelling werd geopend over Vietnam.

Na afloop hebben we de beroemde Dazaifu Tenmangu schrijn bezocht, waar veel scholieren en studenten komen om te bidden voor goede studieresultaten. De schrijn is gewijd aan Sugawara no Michizane, een beroemde Japanse geleerde die wordt vereerd als godheid van het onderwijs. In 903 overleed hij in Dazaifu en op zijn graf is deze schrijn gebouwd.

Er gaat een legende dat toen Michizane werd begraven de koe die de wagen met zijn kist trok plotseling weigerde verder te lopen. Dit werd als een teken gezien, en Michizane is op precies deze plek begraven. Hierdoor is de koe een symbool van de schrijn en staan er overal standbeelden van koeien. Er wordt gezegd dat het geluk en wijsheid brengt om de koe te aaien, en omdat scholieren hier voor goede studieresultaten wensen wordt hij de hele dag over zijn hoofd geaaid.

We hebben voor geluk met onze scriptie gewenst en daarna nog een lokale specialiteit geprobeerd (mochi, een soort rijstcake met matcha, groene poederthee). Op de terugweg naar Nagasaki zijn we via Fukuoka gereisd, zodat we aan de rivier bij een stalletje ramen (een soort noedelsoep) konden eten.

Op werk zijn we bezig geweest met de voorbereidingen voor het Oranjefestival volgende week, waar we Koniginnedag en de troonswisseling in Nederland gaan vieren. Ook mogen we meedenken over de inrichting en inhoud van een tijdelijke tentoonstelling over Nederland die binnenkort wordt geopend. Het is heel interessant om te zien hoe zo’n tentoonstelling tot stand komt en ik ben erg benieuwd naar het eindresultaat.

We zijn verder veel bezig met PR voor het museum, bijvoorbeeld door radio-interviews te geven en model te staan voor promotiemateriaal voor toerisme in Nagasaki. Vorige week hebben we geposeerd als Europese toeristen, deze week werd me gevraagd om samen met twee Japanse meisjes in kimono te poseren op Dejima. Het is wel spannend, vooral de live interviews in het Japans op de radio, maar het is heel leuk dat we regelmatig herkend worden van televisie en uit de krant.