Bezoek aan Fukuoka

Vanwege twee nationale feestdagen waren we dit weekend van vrijdag tot en met maandag vrij. We zijn vrijdag naar het universiteitsfestival geweest, waar je bij allerlei kraampjes eten kon kopen en de hele dag optredens van clubs te zien waren. Ik heb toen bij de theeceremonieclub voor het eerst echte matcha (groene poederthee) gedronken.

Zaterdag en zondag ben ik met vrienden naar Fukuoka gegaan, de grootste stad van het eiland Kyushu. We hebben daar rondgewandeld in het Ohoripark en de ruïnes van het kasteel bezocht.

Van bovenaf de ruïnes heb je bij helder weer een mooi uitzicht over de stad.


In de avond zijn we bij Fukuoka Tower geweest. In de omgeving rond de toren was veel kerstversiering, en toen we op het punt stonden de toren in te gaan werd de toren zelf ook verlicht. Vanaf de toren hebben we een prachtig uitzicht van Fukuoka bij nacht gezien.


De volgende ochtend zijn we naar Canal City geweest, een gigantisch winkelcentrum met winkels, restaurants, cafés en hotels. We hebben daar een tijd gewinkeld, en zijn in de loop van de middag weer naar Nagasaki vertrokken.


De kerstsfeer begint hier behoorlijk op gang te komen. Veel winkels zijn versierd en je hoort veel kerstliedjes op de radio. Het is wel een raar idee om dit jaar Kerstmis zonder familie te vieren, maar in de wintervakantie zijn we van plan naar Kyoto te gaan, en aangezien dat een prachtige stad schijnt te zijn verwacht ik me daar wel te vermaken.

Schoolreis: atoombommuseum en vredespark

Afgelopen zaterdag werd er weer een schoolreis georganiseerd, dit keer met "vrede" als thema. We hebben 's ochtends een lezing gehad van Taniguchi Sumiteru, die de atoombomaanval in Nagasaki als zestienjarige heeft meegemaakt. Hij heeft ons verteld over zijn ervaringen en het was erg indrukwekkend om zijn verhaal te horen. Hoewel hij de bom op wonderlijke wijze heeft overleefd, lijdt hij al zijn hele leven door de verwondingen die hij heeft opgelopen door de hittegolven. Het maakt echt impact om zo'n verhaal te horen van iemand die het zelf heeft meegemaakt. Ondanks dat deze aanval Taniguchi's hele leven heeft beinvloed, leek hij geen wrok te koesteren tegenover Amerika, en pleitte enkel tegen oorlog en het gebruik van atoomwapens.

Vervolgens zijn we naar het vredespark geweest, waar we werden rondgeleid door een andere overlevende van de atoombom. Hij heeft ons vanalles verteld over de standbeelden in het park, waarvan de bekendste de Peace Statue is. (De rechterarm staat voor de dreiging van atoomwapens, de linkerarm voor vrede, en de ogen zijn gesloten in gebed voor de slachtoffers.)


Verder staat in het park de vredesfontein, als een eerbetoon aan alle mensen die na de aanval van de dorst zijn omgekomen. De vorm van de fontein stelt de vleugels van een vredesduif voor.


Hierna zijn we naar het atoombommuseum geweest. Ik kan iedereen aanraden om dit museum te bezoeken als je ooit in Nagasaki komt. Het is geen leuke ervaring, maar je leert er heel veel van.

Schoolreis naar Unzen en Shimabara

Vorig weekend hebben we onze eerste schoolreis gemaakt. We zijn eerst naar de actieve vulkaan Unzen geweest. Het uitzicht bij de Nita-pass was geweldig!


We hebben ook een wandeling gemaakt bij de warmwaterbronnen die jigoku (letterlijk "hel") worden genoemd. Toen het christendom in Japan verboden was werden deze bronnen gebruikt om christenen die weigerden hun geloof op te geven te doden, maar nu dienen ze om het nabijgelegen badhuis te verwarmen. Het is een erg mooi gebied, maar de zwavellucht was wel even wennen.


Verder hebben we huizen gezien die door de laatste uitbarsting van de vulkaan Unzen in 1991 tot aan het dak bedolven waren.


Vervolgens zijn we naar Shimabara gereden, waar we een paar gerestaureerde huizen van samurai hebben bezocht en het kasteel hebben bezocht.


Verder ben ik deze week met mijn tutor naar "This is it" geweest, de nieuwe Michael Jackson-film. Ik heb me nog nooit zo goed kunnen inleven in een film, want het was echt tot aan het einde van de credits zo stil in de zaal dat ik niet kon geloven dat er andere bezoekers waren. De film zelf was ook erg de moeite waard.

Tenslotte heb ik een nieuwe bijnaam.
Omdat het Japanse alfabet anders werkt dan dat van ons, heb ik besloten mezelf hier Rika te noemen, omdat dat ook een Japanse meisjesnaam is en dus makkelijk te onthouden. Helaas heeft men hier wat meer moeite met mijn achternaam. Sommige mensen zijn onder de veronderstelling dat mijn voornaam 'Lieke van' is, en mijn achternaam 'Vroonhoven'. Daardoor word ik, tot vermaak van de andere Nederlanders, regelmatig aangesproken als 'Rika ban', of zelfs simpelweg 'Ban'. Gevolg is dat een groot deel van de groep me nu 'Ban-chan' noemt, en bepaalde mensen me zelfs zo voorstellen aan hun Japanse vrienden.
Ik denk dat ik me er maar bij neer moet leggen.

Tot volgende keer!
Groetjes, Ban-chan

Halloween, nieuwe vrienden, natto

Dit weekend was er een Halloweenfeestje in de dorm, waar we met de andere uitwisselingsstudenten hebben gegeten en spelletjes hebben gedaan. Het was erg gezellig en ik heb wat nieuwe mensen leren kennen. Ik merk wel dat ik de laatste tijd te veel Engels aan het praten ben, omdat ik met sommige uitwisselingsstudenten niet in het Japans kan communiceren. Daarnaast ben ik sindskort de privédocent Engels geworden van een masterstudente van de economiefaculteit. Dit weekend zijn we voor het eerst gaan oefenen en het was erg leuk, maar ik zou eigenlijk meer kansen moeten vinden om mijn Japans te oefenen.

Gelukkig heb ik leuk contact met mijn Japanse tutor. Er zijn nog steeds een hoop dingen waar ik niet alleen uitkom, dus ik ben blij dat ik met mijn vragen bij haar terecht kan. Verder heb ik wat Japanse mensen leren kennen tijdens mijn zoektocht naar een club, hoewel ik er nog niet overuit ben bij welke club ik me wil aansluiten.

Verder heb ik vorige week voor het eerst natto gegeten. Dat zijn gefermenteerde sojabonen, en het staat bekend als een gerecht dat buitenlanders zelden lusten. Eigenlijk snap ik niet hoe iemand natto wel kan lusten. Het is simpelweg het smerigste wat ik ooit in mijn mond heb gestopt. Ik kan niet eens uitleggen hoe het smaakt, omdat het echt niet te vergelijken is met iets wat wij kennen. Veel mensen hebben voornamelijk moeite met de geur, maar ik kan het slechtste tegen de slijmdraden die tussen de bonen kleven (vooral omdat tot mijn verschrikking zo'n nattodraad in mijn haar verstrengeld raakte).
Japanners vragen vaak aan buitenlanders of je natto kan eten, maar vanaf nu kan ik ze vertellen dat dat niet het geval is.

Ioujima

Dit weekend zijn we met onze Chinese buren naar Ioujima geweest, een eiland aan de kust van Nagasaki. (zie hier) Met de veerboot ben je er in een half uur, en onderweg konden we genieten van het uitzicht.


Na aankomst op het eiland zijn we fietsen gaan huren en hebben een paar uur lang het eiland verkend. Onderweg kwamen we onverwacht deze kerk tegen.


De natuur op het eiland was geweldig mooi, maar we merkten al wel snel het nadeel van al die prachtige bergen: het valt niet mee om ze op veel te kleine fietsjes te beklimmen! Maar we zijn wel veel mooie landschappen tegengekomen, en dat maakte de inspanningen zeker de moeite waard.


Na een berg te hebben beklommen vonden we een strand dat Costa del Sol heet. Het was een mooi zandstrand met helder water dat precies de goede temperatuur had om te kunnen pootjebaden. We hebben ons daar vermaakt totdat de zon onderging.

Vervolgens zijn we naar het eigenlijke doel van onze trip gegaan: de onsen (een badhuis dat werkt op natuurlijke heetwaterbronnen). Je dient de onsen zonder badkleding te gebruiken, maar als je eenmaal in het hete water ligt te weken vergeet je dat snel. We hebben vooral veel in de buitenbaden gelegen, waarvandaan we uitzicht hadden op de zee en in de verte de lichtjes van Nagasaki.

Tenslotte zijn we weer teruggevaren naar de stad, hebben daar wat gegeten en zijn nog even een izakaya ingedoken om de dag af te sluiten.

Het badhuis

Ik heb het grootste deel van deze week doorgebracht met colleges en huiswerk, maar ter ontspanning ben ik dinsdag voor het eerst naar een sentō (openbaar badhuis) geweest. Ik had het badhuis al eerder op weg naar college gezien, maar deze week heb ik besloten er eens naar binnen te gaan. Het is wel even schrikken dat je de baden volledig ontkleed dient te gebruiken, maar aangezien iedereen om je heen geen kleding draagt wen je daar snel aan. Het was een beetje lastig dat ik de namen van de baden niet altijd snapte, waardoor ik per ongeluk in een bad met ijskoud water ging zitten, terwijl ik net uitgebreid in een 40 graden bad had liggen weken, maar verder was de hele ervaring zeker voor herhaling vatbaar!

Vandaag hebben we minister Plasterk mogen ontmoeten, omdat hij de universiteit van Nagasaki bezocht onder het mom van de viering van 400 jaar handelsrelaties tussen Nederland en Japan. We hebben hem kort gesproken en samen met hem de originele afdrukken van foto's van Nagasaki uit de negentiende eeuw mogen bekijken.

We hebben alweer een week achter de rug, en ik begin redelijk te wennen aan het leven hier. Ik heb inmiddels de belangrijkste dingen kunnen regelen, zoals een alien registration card, een bankrekening, een mobiele telefoon en een fiets.
Verder hebben we het uitgaansleven een beetje verkend. We zijn vorig weekend bij een izakaya geweest van een man die Biado-san (meneer Baard) wordt genoemd. Het schijnt dat de groep Leidse studenten elk jaar zijn izakaya bezoekt, en zodra we binnenkwamen waren Baard en zijn vrouw helemaal enthousiast om ons te zien.